De Rit van Anna

Inspiratie voor kinderen en volwassenen I.K.&V. Zo heet mijn praktijk ooit vroeg ik een vriendin wat doe ik eigenlijk hoe moet ik dat noemen ze zei Jij inspireert mensen. Nu moet ik wel eerlijk zijn en zeggen dat de mensen die bij mij binnen wandelen mij inspireren om het beste uit mezelf te halen inzichten, verhalen en creativiteit stromen als vanzelf.

Aankomst

De bel gaat ik open de deur van mijn praktijk daar staat Anna” ik ben iets te laat durfde niet zo hard te rijden ik heb pas mijn rijbewijs”. Ze legt haar sleutels op tafel en gaat zitten. Voor het eerst naar jou toe met de auto. Jeetje altijd spannend zeg ik. Ze lacht.

Verbinding

Wat is het toch heerlijk om telkens van die prachtige mensen te ontmoeten. Het is even zo’n echt namasté momentje voor de zwevers onder ons hoef ik het misschien
niet uit te leggen, maar het is een groet, het betekent zoiets als het licht in mij groet het licht in jou. Wie ik echt ben ontmoet wie jij diep vanbinnen echt bent. Anders gezegd elkaar “zien” voorbij het plaatje mening van en over de persoon die we ontmoeten.

De rit

Ze vertelt dat het wel een prestatie is dat ze aangekomen is. Want de eerst keer dat ze met haar auto opstap was heeft ze stil gestaan voor een verkeerslicht en die ziet ze 8 x van groen naar rood gaan. Automobilisten achter haar toeterden en staken hun middelvinger op. Heel herkenbaar, om één of andere reden worden we een ander als automobilist zelfs de meest liefdevolle spirituele yogameester[res] verandert in een opgefokt heethoofd in de stress van het verkeer. Misschien omdat we in onze auto de verbinding met elkaar missen en ons ego zonder dat we het weten het stuur overneemt.

Das toch raar ging ze verder net alsof ik dat met opzet doe’’ echt niet”. Ik werd wel erg zenuwachtige maar ik wist als ik de auto uit zou gaan dat ik er misschien nooit meer in zou durven. Dat met het gaspedaal en de koppeling lukte gewoon ik had hem wel in de eerste 1ste versnelling staan hoor.

Een vriendelijk universum

Buiten onze comfortzone is waar we leren en inzichten krijgen. Het heeft wel iets weg van een heldenreis met of zonder auto. En dan maar vertrouwen hebben dat het leven het goed met ons voor heeft. Leef je in een vriendelijk of onvriendelijk universum? Dit was de belangrijkste vraag die je je zou moeten stellen volgens Einstein.
Het leek wel of ik daar een uur stond. En toen ik het echt niet meer zag zitten stopte er een politieauto. Er stapte een politieagent uit en vroeg of hij me kon helpen.

Hulp

Heel vaak komen er mensen op je pad die je graag helpen. Daarvoor openstaan is wel een kunst op zich. We vinden namelijk dat we alles alleen moeten kunnen. Een soort ongezonde zelfredzaamheid. We zijn hier op deze wereldbol met meer dan 7 miljard mensen. Das echt niet omdat je alles alleen moet kunnen. Erg handig ook dat iedereen specifieke kwaliteiten heeft mee gekregen en goed om die met elkaar te kunnen delen. Zo ontstaat samenwerking een positieve verbinding.

Dank

“Graag” zei ik tegen de agent en hij ging naast me op de bijrijdersstoel zitten. Na wat bemoedigend woorden trok ze langzaam op en parkeerde de auto. Ik was super dankbaar en dat heb ik hem ook verteld hij glimlachte en zei: “heel graag gedaan”.

Het is de kunst om de goede feeën en wijze mannen die we ontmoeten te herkennen ook al komen ze in allerlei gedaantes. Joseph Campbell heeft er een boek over geschreven. Een vast element in alle heldenverhalen. Door dankbaarheid spreken we ons talent voor geluk aan en met dat talent zijn we allemaal geboren.

De les

De agent reed weg. Ik startten de auto en wat denk je het lukte weer niet om weg te rijden. Shitshitshit eigenlijk wilde ik huilen. Ik geloofde even dat ik de enige op deze wereld ben die met rijbewijs nog niet kan rijden. Ik maar op een positievere frequentie gaan zitten het werd gewoon even stil in mijn hoofd. Toen kwam ik er achter dat ik mijn auto gewoon nog op de handrem had staan. Pfffffff Tja het is eigenlijk een prima metafoor dat we proberen te rijden met handrem. Haal de handrem van overtuigingen eraf zet hem in de eerste versnelling van positieve intentie en moed laat de koppeling van vertrouwen langzaam opkomen druk het gaspedaal
in en de levensenergie kan vrij stromen en je auto komt in beweging.

Met je bewustzijn zie je het grotereplaatje van landschappen en steden die voorbijglijden. Zet het gebabbel van de gedachten Radio wat zachter dan hoor je de aanwijzingen van je innerlijke G.P.S beter. Inzicht

Ik moet er nu heel hart om lachen. En echt waar toen ik thuis was kreeg ik een telefoontje van mijn rijinstructeur. Hij had mij zien staan op de stoep maar had er alle vertrouwen in dat ik me zou redden. Dat kan toch allemaal geen toeval zijn. Ik heb hem maar niet verteld dat ik vergeten was de handrem eraf te zetten. Hij zei je leert het echt door gewoon wat levens…… ik bedoel rij ervaring op te doen. Na een uurtje praten over haar reis door het leven met een kop thee erbij is het tijd om te
gaan.

Over een weekje zien we elkaar weer.

Ik zwaai haar dit keer even uit, niet dat ze ver weg moet maar voor haar een hele reis. Goede reis Anna tot de volgende keer roep ik haar na.